ارزیابی تنوع ژنتیکی برخی از گونه‏های خوراکی زعفران بومی ایران با استفاده از نشانگرهای مورفولوژیکی و مولکولی issr

در این مطالعه 16 صفت مورفولوژیک روی 250 نمونۀ گیاهی (بوته) و 13 آغازگر issr بر 25 نمونه از دو گونۀ زعفران وحشی ایرانی (crocus speciosus و crocus cancellathus) بررسی شد. بیشترین ضریب تنوع مربوط به ضخامت گلبرگ (25/71 درصد) و کمترین آن مربوط به صفت طول برگ (08/15 درصد) بود. تجزیۀ خوشه‏ای بر اساس صفات مورفولوژیک نمونه‏های مطالعه شده را به سه گروه تقسیم کرد. سیزده آغازگر issr چند شکلی بالایی ( 46/94 درصد) را نشان دادند. دامنۀ تشابه ژنتیکی بین 11/0 تا 75/0 به ترتیب میان نمونه‏های خانه میران ـ اراک با حسن آباد ـ شازند (متعلق به c. cancellathus) و بین نمونه های کنگاور با روان سر (متعلق به speciosus‍c. ) متغیر بود. نتایج نشان داد که نمونه‏های متعلق به دو گونۀ بررسی شده از تنوع بالایی برخوردار بودند و نشانگر issr برای تنوع ژنتیکی گونه‏های زعفران مناسب است.